Kookeiland

Al jaren stond bij ons in de berging (in de kelder van het appartementencomplex) een diepvrieskist. Heel handig wanneer je weinig ruimte hebt en toch wat extra vlees of groenten in wilt vriezen.
Het nadeel van zo'n kist is echter dat hetgene wat je nodig hebt vrijwel altijd onderop ligt. Dat lijkt een soort ongeschreven regel te zijn. Na enkele duikbeurten waarbij ik met de benen los van de vloer onderin de vriezer belandde, besloot ik dat manlief beter de spulletjes uit de kelder kon gaan halen. Hij is tenslotte 1.90 meter lang en ik ben maar een klein meisje 😉

Toch bleek dat er regelmatig producten verdwenen. Op mijn 'diepvrieslijst' stond dan bijvoorbeeld een rib-eye, maar na een lange zoektocht lag deze niet meer in de vriezer. Om dat te ontdekken moest de vriezer dus helemaal leeg, want anders kun je niet onderin kijken...
Waarschijnlijk had de rib-eye geen pootjes gekregen, maar was ik hem vergeten door te strepen toen we vorige keer rib-eye aten...

Afijn, er moest dus een nieuwe vriezer komen, nu een diepvrieskást met laden. En om geen onnodige meters te hoeven lopen vond ik dat deze dicht bij mijn keuken moest komen, in elk geval in het appartement.
In de bijkeuken was ruimte, maar dan moest wel mijn 'baktafel' eruit. Op deze tafel bakte ik jarenlang mijn zoutloze brood en bolletjes... Het was niet anders, die moest dan maar op Marktplaats.
We versleepten de 'baktafel' naar de keuken, haalden het beschermende, transparante tafelzeil eraf en ik wilde hem gaan fotograferen. Mijn zus haalde nog een paar grote pannen uit de bijkeuken en zette deze onderop om het geheel wat op te leuken.

En toen ineens viel het kwartje. Die baktafel gaat nergens heen, ik heb een kookeiland!

Reacties

Een reactie posten