Bloody Martine??? Ja, dat klinkt luguber hè? Ik zal leggen hoe ik bij deze titel gekomen ben...Gisteren vond je op deze blog het recept van mijn tomaten-koriander-salsa. Ik vertelde daarbij dat ik deze salsa een beetje snel wilde maken, omdat ik zin had in de nachos...
In mijn enthousiasme mikte ik het hele blik gepelde tomaten, dus mét het sap, in de keukenmachine. Ik mixte er lustig op los en.... had een hele natte salsa... Wel lekker hoor, maar écht te dun voor over mijn nacho's... De saus koken en laten indikken was een optie, maar niet bepaald een snelle. Daarbij is het effect van een verse salsa dan ook wel weg natuurlijk! Bindmiddel in koude saus valt ook niet mee, dus wat dan?
Een van mijn culinaire twittervrienden hielp me aan een geweldig idee: Zeven! Natuurlijk, waarom had ik dat zelf niet bedacht? Omdat ik zo min mogelijk salsa wilde verliezen, legde ik in de zeef ook nog een zakdoek, en paste ik de 'hangop methode' toe. Na een paar minuten was er al zoveel vocht uitgelopen dat de salsa de gewenste dikte had...
Ik keek eens naar het rode sap onderin de kom... ik keek nog eens... Dat zag er eigenlijk best lekker uit! Ik proefde en.... GEWELDIG! Wat een smaaksensatie zeg! Ook de salsa was nu precies goed van smaak en structuur, dus ik was dubbel blij...
Het sapje noemde ik Bloody Martine, een variant op de Bloody Mary. Het is een pittig sapje, maar oh oh oh wat lekker... Tomatensap uit een pak vind ik al lekker, maar dit is echt nog veel lekkerder! Dus op naar de AH, nachos kopen en salsa maken met teveel sap!
Tip: Doe nog een extra scheutje limoensap en een snufje witte peper door de Bloody Martine voor nog meer pit!