Vroeger - toen ik altijd bezig was met lijnen en afvallen, was ik een soort wandelende voedingstabel. Van heel veel producten wist ik uit mijn hoofd hoeveel vet, natrium en calorieën erin zaten Eigenlijk was ik onbewust altijd aan het (op)tellen. Zinloos, zo bleek achteraf! Het heeft me nooit geholpen om goed met voeding om te kunnen gaan. Ik had altijd honger terwijl ik me goed aan 'de regels' hield...
Sinds ik koolhydraatbeperkt ben gaan eten, stopte ik ook met tellen. Bij GOK (Grip Op Koolhydraten) is tellen ook niet nodig. Twee maaltijden bevatten producten van de groene lijsten met nauwelijks koolhydraten (zie het basisboek Opgewicht) en één maaltijd bevat meer koolhydraten. De hoeveelheid (in grammen) hoeft niet geteld te worden, als de maaltijd maar in balans is. Sinds ik GOK ben ik dus definitief gestopt met tellen.
Wat ik wél doe is het lezen van etiketten omdat ik wil weten wat er in het product zit. Zitten er zoetstoffen of andere toevoegingen in die ik niet wil eten? In dat geval koop ik het niet.
Weten wat je eet is iets heel anders dan alles wegen, uitrekenen en optellen.
Persoonlijk denk ik ook dat het tellen (en wegen!) van je voedingsstoffen niet nodig is. Het zorgt er naar mijn mening juist veel eerder voor dat je obsessief met eten bezig bent! Ik heb het althans als een enorme bevrijding ervaren om niet meer te hoeven tellen.
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Tellen jullie calorieën, eiwitten of koolhydraten?
