Toen ik 7,5 jaar geleden startte met Grip op Koolhydraten, dacht ik dat vet ongezond was. Van vetten werd je immers dik, dat was me in de loop der jaren goed verteld door mijn cardioloog, huisarts en diëtiste. Ik vermeed dus zoveel mogelijk vetten en at al jaren vetarm. Niet dat ik daar slank van werd overigens...
Toen ik had ontdekt dat je juist van veel koolhydraten (suikers) dik werd, verdween beetje bij beetje mijn angst voor vetten. De lightproducten gingen de deur uit en ik smeerde weer roomboter op mijn zelfgemaakte, koolhydraatarme vezelcrackers. Wat een genot!
Ruim vijf jaar lang kon ik dagelijks genieten van een normale portie vet in mijn voeding en was ik ook gewoon verzadigd na een maaltijd. Ook tussen de maaltijden door had ik geen trek meer. Ik telde geen koolhydraten, geen vetten, geen natrium, geen vocht en geen calorieën meer. Ik viel af en bleef zonder moeite op gewicht. Wat een verademing, dit was de sleutel van mijn lichaam.
Ongeveer twee jaar geleden begon dit ogenschijnlijk beetje bij beetje te veranderen. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat de pompfunctie van mijn hart was afgenomen. Dat verbaasde me niet echt, want ik was ook eerder moe en kon nog minder bewegen dan voorheen. En heel langzaam, kilootje voor kilootje, werd ik toch weer wat zwaarder. En daar baalde ik gruwelijk van!
Ik maakte mezelf een poosje wijs dat dit 'de nieuwe Martine' was en dat ik daar zelf ook geen invloed meer op had. Het kwam door mijn hart, niet door mijn eten.
Totdat ik eind vorig jaar op een dag besloot om mijn eetdagboeken eens open te slaan bij de beginperiode van Grip op Koolhydraten. En ik schrok me een hoedje! Ik at toen veel minder...
Waar ik nu in een 'gok-groene' maaltijd makkelijk twee crackers met roomboter en grillworst weghap, nam ik toen ik net startte vaak maar één cracker met beleg. Als ik vet beleg koos, nam ik er maar weinig van. Naar verloop van de maanden kwamen er wel wat meer vetten in mijn voeding, maar de totale hoeveelheden van de maaltijden waren zeker in het begin echt kleiner dan nu.
Wat was er nu eigenlijk veranderd?
Ik was gewend geraakt aan vetten en was er écht niet meer bang voor. Bij trek in de avond sneed ik royaal langs de kaas. We tellen tenslotte geen calorieën hè? En bij trek mag je een tussendoortje!
Ik besloot in september vorig jaar de proef op de som te nemen en gewoon weer net te gaan eten als in het begin. Gelukkig had ik al die oude menu's bewaard.
Het duurde niet lang of de eerste kilo was eraf. En de tweede... en de derde... Heel veel moeite kostte het eigenlijk niet eens, ik hoefde geen honger te lijden. Wel vond ik het soms ongezellig om zo weinig te eten, zeker als andere mensen aan tafel véél meer eten.
Maar langzaam maar zeker begon het kwartje wel te vallen. Door mijn afnemende gezondheid, afnemende conditie en dus veel minder beweging, heeft mijn lichaam nu ook minder voeding nodig. Er zijn regelmatig dagen dat ik voornamelijk op bed lig of in mijn relaxstoel zit en dan wordt het voedingsverhaal natuurlijk heel anders dan wanneer je de hele dag in beweging bent.
In een stilstaande motor moet je niet blijven tanken! Voor mijn eigen begrip en kennis van voeding tel ik nu al acht weken tóch weer calorieën, puur omdat ik wil weten waar bij mij dat omslagpunt ligt. Bij hoeveel calorieën val ik af, bij hoeveel blijf ik op gewicht en bij hoeveel kom ik aan? Vanzelfsprekend volg ik daarbij óók Grip op Koolhydraten. Zodra ik dáár mee zou stoppen kom in aan, ongeacht of ik weinig calorieën eet.
En inmiddels zijn alle tien kilo's die erbij kwamen er weer af, en heb ik opnieuw mijn streefgewicht uit 2013 bereikt. Niets hartafwijking of overgang, gewoon eten wat mijn lichaam nodig heeft en niet méér.
Ik kan wel heel hard blijven roepen dat we bij GOK geen calorieën tellen (dat is ook zo!) maar mijn lichaam registreert ze natuurlijk wél!
Ik vermoed dat dit niet alleen in mijn lichaam zo werkt. Soms wordt er in 'koolhydraatbeperkt Nederland' de indruk gewekt dat je véél vetten moet eten om af te vallen. En dat is gewoon niet waar.
Vetten horen een deel van je voeding te zijn, zonder dat je er bang voor bent. Maar het is niet 'hoe meer hoe beter'!
Je leeftijd, activiteiten, lichaamsbouw en metabolisme bepalen allemaal hoeveel voeding jouw lichaam nodig heeft. Daar zijn géén standaardhoeveelheden voor vast te stellen want ieder lijf is anders.
Mijn lichaam gebruikt ongeveer 1300-1400 calorieën per dag en dat is weinig. Er zijn ook lichamen die moeiteloos 3000 calorieën per dag verbruiken. In dat geval kun je dus gewoon veel meer (vetten) eten en heb je ook méér ruimte om tijdelijk minder te eten als je wilt afvallen. Dit zijn overigens wel uitzonderingen.
Kom jij ook langzaam aan of val je niet meer af? Kijk dan ook eens kritisch naar jouw menu's. Eet je in verhouding best veel vet en wat minder eiwitten? Dan zou je dat eens om kunnen draaien. Eiwitten zijn de bouwstoffen voor je lichaam, vet is brandstof voor het moment dat je geen extra eiwitten meer nodig hebt. Vet moet niet het hoofdingrediënten van je menu zijn.
Ik zag laatst op internet een recept ( géén GOK-recept! ) van vla voor één persoon met daarin 250 ml slagroom en 3 eieren. Mijns inziens is dat buitenproportioneel, zo niet belachelijk. Wanneer je 3000 calorieën verbrandt, dan kun je een keer een toetje nemen van 1000 calorieën. Maar helaas geldt dat niet voor veel mensen. Blijf de hoeveelheden van alle recepten dus altijd in verhouding zien bij JOUW lijf en JOUW situatie.
 |
| Hier zie je een aantal eiwitrijke gerechten die niet veel vetten bevatten maar heerlijk van smaak zijn en goed voeden! |
Het is een heel verhaal geworden, maar ik voelde het toch als een soort plicht om hierover te schrijven. Ik wil echt niemand bang maken voor vet, want dat is helemaal niet nodig. Ruil je koolhydraten in voor eiwitten, en voeg vetten toe wanneer je dan nog méér voeding nodig hebt. Ik denk dat dát de juiste strategie is.